Overslaan en naar de inhoud gaan

De Buurtbewoorders: Marcella & Hubert

“Wij komen elke middag als Bar Divers open is. De mensen die hier werken en iets komen drinken, zijn onze vrienden geworden.”

Ze zitten op hun vaste bankje in de zon als ik aan Bar Divers aankom, omringd door medewerkers en ‘vaste klanten’. Marcella (80) en Hubert (78) zijn al een hele tijd op pensioen, maar blijven graag actief. Marcella is bezoekvrijwilliger van een patiënte in het psychiatrisch verzorgingstehuis en Hubert gaat mee als ze samen op stap gaan.

Marcella is geboren en getogen in St.-Teunis, Hubert is van het St.-Andries-kwartier in Antwerpen. Toen ze in 1966 trouwden, is hij zijn grote liefde gevolgd. Vooral Marcella heeft de evolutie en de groei van Bethanië van dichtbij meegemaakt: van een compleet gesloten instelling naar het open domein dat het nu is.

Ze herinnert zich dat er een patiënt zich bij haar tante onder de tafel verscholen had, dat was wel even schrikken. Maar ze weet ook nog dat de tuin van de voorziening aan het speelpleintje grensde en dat de kinderen snoepjes kregen van één van de bewoners.

Sinds 2003 is Marcella vrijwilliger in Bethanië. Ze krijgt tranen in haar ogen als ze vertelt over de eerste patiënte die ze begeleidde en met wie ze een diepe vriendschapsband had. Toen Rita overleed, heeft ze eventjes gedacht aan stoppen. Dat duurde echter niet lang want ze beschouwt haar vrijwilligerswerk als verrijkend en raadt het iedereen aan.

Toch geeft Marcella toe dat ze van sommige patiënten een beetje angstig is. Hubert zegt sussend dat het is omdat mensen elkaar niet kennen. Als vaste bezoekers van Bar Divers hebben ze het vertrouwen van verschillende (ex-)patiënten gekregen en kennen ondertussen het verhaal achter hun psychische kwetsbaarheid. Dat maakt een groot verschil, want onbekend is nog altijd onbemind.