Romy is momenteel woonbegeleider (ergotherapeut) in ons psychiatrisch verzorgingstehuis De Landhuizen. Ze begon als stagiair, werd tegelijk vakantiewerker en is nu een vaste collega. En daar heeft ze nog steeds geen spijt van.
‘In mijn eerste jaar ergotherapie werd het al snel duidelijk dat de geestelijke gezondheidszorg me erg boeide. Om deze wereld beter te leren kennen, deed ik jaren vakantiewerk in Bethanië en deed ik er mijn eindstage. Negen weken op afdeling Kadans, veruit de leukste en leerrijkste stageweken van mijn opleiding. Door de taken als ergotherapeut en de begeleiding van het hele team, voelde ik steeds meer dat dit de doelgroep is waarmee ik het liefst wou werken.
Vervolgens koos ik voor de BanaBa-opleiding GGZ met een stage op afdeling Delta. In het begin was dit een serieuze aanpassing: komende van een afdeling met veel therapie, veel structuur en patiënten met veel motivatie naar een afdeling met weinig geplande therapie, minder structuur en omgedraaide dag-nacht-ritmen. Twee uitersten dus. Toch ontdekte ik ook hiervan de charme en probeerde ik me zo goed mogelijk aan te passen aan de verwachtingen van de patiënten én de afdeling. Wat ik hier vooral leerde is dat ‘niet-verplicht-welkom-zijn’ en vooral het ‘er (gewoon) zijn’ héél belangrijk is voor bepaalde doelgroepen.
"Door de omvang van Bethanië kon ik verder zoeken naar een afdeling die me boeide."
Door het contact met verschillende afdelingen en doelgroepen was het duidelijk: ik wou werken in Bethanië! Stiekem was ik mijn hart al verloren op Kadans, maar daar was toen geen plekje. Door de omvang van Bethanië kon ik verder zoeken naar een afdeling die me boeide. Zo heb ik deeltijds gewerkt op Kouter en Oever en ben dan gestart op pvt. Een hele uitdaging! Pvt wordt vaak gezien als een vreemde eend in de bijt, als woonplek voor mensen die ‘uitbehandeld’ zijn. Voor een stuk klopt dit, maar dit betekent niet dat wij niet elke dag aan de slag gaan met onze bewoners en proberen het beste in hen naar boven te halen op allerlei manieren. De ene dag lukt dat, de andere dag niet, maar elke dag beginnen we met frisse moed.
Ik vind Bethanië nog steeds een fijne plek omdat je er kan werken mét fijne collega’s, vóór unieke patiënten óp een prachtig, groen domein! En omdat er zoveel verschillende afdelingen zijn, kan je groeien en hoef je niet vast te roesten. Soms moet je de sprong wagen en nieuwe uitdagingen aangaan. Ik ben zelf ook heel benieuwd waarheen mijn loopbaan mij gaat leiden - hoewel ik stiekem mijn droom al wel in gedachten heb.’