Nieuw jaar, nieuwe wensen

Nu de wensen zijn uitgedeeld en het leven weer op dagdagelijkse toeren draait, wil ik toch even stilstaan bij de afgelopen feestperiode.

Iedereen kijkt terug op het vorige jaar en stelt de vraag ‘hoe was 2017?’

Iedereen klinkt op het jaar dat komen gaat: ‘wat biedt 2018?’

Voor mij was 2017 deels een jaar van opname op Monding: hard werken, confrontatie met mezelf, botsen met de hulpverlening, …

Een jaar van therapie naar therapie, gedragsexperimenten, Aandachtsoefeningen in het hier en nu, enzovoort.

Soms krijg ik de vraag: ‘wat heeft je het meest geholpen?’

Wel, elke therapie heeft er wel toe bijgedragen waar ik nu sta. Maar ik denk, voor mij persoonlijk, dat psychomotorische therapie / bewegingsexpressie het meeste heeft geholpen .

Zo hard ben ik met de neus tegen de muur gelopen, zo dikwijls in de spiegel moeten kijken maar o zoveel geleerd.

Het zijn vooral de mensen geweest die bleven geloven in mij waar ik veel aan heb gehad.

2017 was ook het jaar van terug aan het werk na de opname. Heel onzeker , maar ik ben nu terug gewoon één van de collega's.

Dit met dank aan een super team waar ik deel uit mag maken.

2017 was ook het jaar van naar de boekenbeurs te gaan en naar de kerstmarkt . Terug weer een sociaal leven opbouwen. Een jaar van af en toe al eens rust in mijn hoofd te mogen ervaren, sprankels te kunnen voelen, te surfen op de golven van mijn emoties, … En ja, ook nog eens eraf vallen en kopje onder gaan!

Gelukkig krijg ik dan een duwtje in de rug om weer op de plank te kruipen en verder te surfen.

Wat brengt 2018?

Tja, ik weet niet wat het nieuwe jaar in petto heeft voor mij, hopelijk meer sprankels en rust.

Wat ik iedereen (dus ook mezelf) toewens is: de kortste rij aan de kassa , een paraplu als het regent, een eitje zo gekookt dat het voor jou perfect is, … kortom: de gewone, kleine dingen in het leven.

Maar vooral rust en ruimte in je hoofd, vele sprankels, mensen die in je geloven en je net dat duwtje geven om door te gaan.

Gina