Geachte lezer
We kunnen er niet omheen. Je bent een man of een vrouw, wellicht iemands partner, of een moeder.
In elk geval iemands kind. Je bent boekhouder, verpleegkundige, psycholoog of secretaresse.
Een individu. En als Je dit leest, word je voor even mijn publiek.
Ik ben opgenomen in de psychiatrie. Vrouw, blank, bleek, blond. Kan je je al een beeld vormen? Ik wil graag weten wat je ziet. Peil je naar sproeten op mijn zomersnoet? Je vraagt je misschien af of blond in mijn geval ook dom betekent, of onbekwaam? Of stel je mij wat verward voor?
Onvoorspelbaar en misschien een tikkeltje onbetrouwbaar?
Ik ben niet de norm, weet je, ik ben de uitzondering.
Ik ben boekhouder, verpleegkundige, psycholoog of secretaresse.
Ik ben iemands kind.
Maar ik vraag je: wat zie je wanneer je mij begroet in AZ Voorkempen of Bethanië?
Zie je hetzelfde wanneer je aan mij denkt of naar mij kijkt in de wereld buiten het domein?
Wat weet je over mij? Daar moeten we het over hebben, begrijp je, en wel nu.
Want ik ben niet de norm. Ik ben de uitzondering.
Daarom, geachte lezer, nodig ik je uit.
Tot nadenken.
Annelies Oeyen