Veronika Pot
The Road Not Taken
datum: 14 december 2019 tot 29 maart 2020
techniek: gemengde techniek
website: Bezoek de website van Veronika Pot
The Road Not Taken is een van de bekendste gedichten van de Amerikaanse dichter Robert Frost (1874-1963) en maakt deel uit van zijn poëziebundel Mountain Interval (1916). Dit gedicht is in grote lijnen het uitgangspunt van het werk dat Veronika Pot zal tonen in de ruimte van elimart.
De tentoonstelling omvat fotografisch werk, grotendeels in kleur. Niet omdat kleur per definitie positiever uitdraagt dan zwart-wit werk, maar omdat Veronika in de kleuren, die per beeld vaak een overwegende kleur hebben, de emotie van de kleur laat meespelen. Kleur is het voertuig van emotie. De beelden tonen landschappen en bijzondere details ervan, mensen, steden, ...
Over het gedicht...
De dubbelzinnigheid van keuzes in het leven, het moment dat als een beslissing moet worden genomen is vaak ambigue. Is die keuze uit vrije wil of wordt die beïnvloed door hoe die eruit ziet, of bepalen maatschappelijke referentiekaders mee? Een gangbare hoofdstroom? Of (tijdelijke) emoties ? Ergens ‘verderop’ zullen we terugkijken naar het moment van die keuze en contempleren hoe sterk beslissend dat moment geweest is … The Road Not Taken gaat over wat er niet gebeurde.
In het werk van Veronika Pot zit ook een verbinding tussen het gedicht van Robert Frost en het eerste deel van Divina Comedia van Dante
Dante en Vergilius in het donkere woud met de bijzondere versregel:
'Nel mezzo del cammin di nostra vita
mi ritrovai per una selva oscura
ché la diritta via era smarrita.'
“Halverwege onze levensreis vond ik mezelf terug in een donker woud, afgedwaald van het rechte pad.”
The Road Not Taken
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
__ Robert Frost