Psychiatrisch centrum ‘Bethanië ggz’ in Zoersel schrijft aan een nieuw kwaliteitsverhaal. Ze kiezen voor een waarderende aanpak waarbij zowel medewerkers, patiënten als familie hun zeg kunnen doen. Kwaliteitscoördinator Mariska Vaes geeft een inkijk in de aanpak van gesloten afdeling Steiger. Daar werken ze nu anders rond dwang en afzondering.
Gesloten afdeling Steiger
Steiger is een gesloten afdeling voor crisisopname en acute behandeling. Het wil een rustplek zijn waar mensen met een psychische kwetsbaarheid op adem komen, waar ze als mens gezien worden en waar ze mogen zijn wie ze zijn. Het is een plek waar medewerkers zorgen voor een luisterend oor en ondersteuning.
‘In Steiger eten we met gewoon bestek en drinken we uit glazen en porseleinen tassen. Er is een piano, kickertafel en een biljart.’
Mensen in crisis begeleiden is best pittig. Toch kan je als hulpverlener ook veel betekenen. Dat zit in kleine dingen, zoals een goed onthaal en het herstellen van contacten met de wereld buiten de afdeling. In Steiger krijgen mensen verantwoorde kansen.
Psychiater Greet Lemmens licht toe: “Het gaat telkens over opnieuw beginnen en investeren op lange termijn, ondanks het acute karakter van de kwetsbaarheid. We vertrekken niet vanuit de idee om alles op te lossen, wel dat wat vandaag geen verschil maakt, dat morgen misschien wel doet. Het gaat over contact proberen te maken. Mensen die meermaals gedwongen opgenomen worden, hoop je een volgende keer vrijwillig te kunnen ontvangen.”
Een individuele benadering is daarbij van belang, vult psycholoog Kathleen Van den Broeck aan. “We gaan samen met de patiënt na wat de beste zorg kan zijn. Daarbij kiezen we niet altijd voor de gemakkelijkste weg, wel voor de meest menselijke.” Ergotherapeut Renilde geeft enkele voorbeelden: “Soms rijden we met een patiënt naar huis om nog wat spullen op te halen. Daarnaast bekijken we voortdurend of patiënten al dan niet met begeleiding de afdeling kunnen verlaten. We trachten immers zo snel mogelijk te normaliseren.”
Die normalisatie is erg belangrijk, zegt ook verpleegkundige Jolien: “In tegenstelling tot wat mensen soms denken, eten we met gewoon bestek en drinken we uit glazen en porseleinen tassen. Verder is er een piano, kickertafel en een biljart. Een gedwongen opname is niet hetzelfde als veertig dagen opgesloten worden om daarna gewoon terug te vertrekken.”