Bij Bethanië draagt iedereen bij aan warme zorg. Het bijzondere pad van Raf Nuytmans leest bijna als een roman. Hij kwam hier terecht als patiënt en is vandaag een vaste waarde op de technische dienst.
Burn-out en depressie
Raf Nuytemans was vroeger zelfstandig loodgieter met een zakenpartner. Wanneer de samenwerking plots spaak loopt, moet Raf hem uitkopen. Door al die beslommeringen belandt hij rond 2013 in een burn-out en later in een depressie. Thuis ziet zijn familie hem steeds verder wegglijden en hij wordt vrijwillig opgenomen op afdeling Steiger. Van daaruit gaat hij naar Oever en verblijft hij uiteindelijk 21 maanden op Rif. Daar komt hij er, dankzij intensieve behandeling en therapie, weer bovenop.
Omdat zijn huis intussen werd verkocht, gaat zijn opname nog een jaar verder op afdeling Polder. Maar hij mist de motiverende begeleiding en glijdt opnieuw af in een depressie. In 2015 slaagt Raf er uiteindelijk in om alleen te gaan wonen. Via arbeidstrajectbegeleiding start hij een halve dag per week in de garage van de technische dienst. Ondertussen volgt hij, gedurende twee jaar, nog dagbehandeling op Koraal. Daar helpen ze hem om zijn sociale contacten opnieuw op te krikken. Hij krijgt er ook de spreekwoordelijke sjot onder zijn gat wanneer hij de motivatie niet vindt om Geert te gaan helpen in de garage.
Van opname naar collega
Intussen schrijven we 2018. Raf zet zijn behandeling verder op Boomgaard en neemt zijn werk bij de garage verder op. Van een halve dag gaat het naar twee volledige dagen en vervolgens naar twee dagen bij de loodgieters en één dag in de garage. Hij past goed in het team en kan uiteindelijk ook solliciteren op een openstaande vacature. Sinds 2023 is hij officieel loodgieter bij de technische dienst.
'Ik ben blij dat ik nu iets kan terugdoen nadat ze zolang voor mij hebben gezorgd.
Hoe is het voor hem om te werken op de afdelingen waar hij vroeger opgenomen was? ‘Ik heb er geen enkel probleem mee en ben blij dat ik nu iets kan terugdoen, nadat ze zolang voor mij hebben gezorgd’, vertelt hij. ‘Vooroordelen over mijn opname heb ik niet ervaren. Ook mijn familie is mij altijd door dik en dun blijven steunen. Maar zelf kende ik wel veel schaamte over het feit dat ik opgenomen was, hulp nodig had en niet kon gaan werken. Zodra ik terug aan het werk was als loodgieter en mensen kon helpen, verdween dat. Werken heeft me er helemaal bovenop geholpen.’