In 2010 zag artikel 107 het licht in de geestelijke gezondheidszorg. Dat artikel is de grondslag voor de psychosociale revalidatiecentra. “Wij horen liever de term rehabilitatie, dat verwijst naar ‘eerherstel’. Terug iets willen betekenen, daar draait het om.” Aan het woord zijn Liesbet Felix, coördinator van De Keerkring (deelvoorziening van Bethanië ggz) en Maja Coppens, directeur van PARCOER, twee psychosociale revalidatiecentra. Beide dames vertellen vol passie over het belang van participatie in de geestelijke gezondheidszorg.
“Klassieke revalidatie is breed gekend, maar psychosociale revalidatie nog niet”, steekt Maja Coppens van wal. “Toch is het principe hetzelfde: met een letsel naar een centrum gaan om via training terug te kunnen deelnemen aan de samenleving. Met dat verschil dat het bij ons om psychische kwetsbaarheden gaat.” De revalidatiecentra bieden een ambulant revalidatieprogramma van beperkte duur aan. Concreet gaat het om een intensieve, therapeutische en multidisciplinaire begeleiding gericht op fundamenteel herstel van de autonomie van de persoon.
Liesbet Felix: “Onze kernopdracht is het herstellen van de maatschappelijke rol die iemand kan opnemen”
Het gaat daarbij niet enkel om mensen terug aan het werk krijgen. “Het gaat over alle levensdomeinen, zoals een netwerk (terug) kunnen opbouwen, relaties, gezondheid, wonen, vrije tijd, enz. Al die domeinen zijn gelijkwaardig. Moesten we enkel en alleen op werk focussen, zouden we tekort schieten. Daarom vinden we rehabilitatie een meer geschikte term dan revalidatie. Revalidatie verwijst naar het oude model waarbij we mensen willen genezen als ze ziek zijn. Dat is niet ons doel. Hier ligt de focus op maatschappelijk herstel. Wij willen mensen helpen om terug iets te betekenen mét hun verschil. Voor zichzelf én voor de maatschappij”, zegt Liesbet Felix. Maja Coppens treedt haar bij: “Dat klopt. Mensen komen soms naar hier omdat ze terug willen zijn wie ze waren. Wij leren hen een 2.0-versie zijn van zichzelf. Verschillen mogen er zijn. Niet iedereen moet zijn zoals de modale burger. Hier leren mensen hun rol opnieuw te bekijken.”