Overslaan en naar de inhoud gaan
Vrouw laat iets zien op haar smartphone aan een paar mensen

‘Na een verblijf van 12 jaar in het psychiatrisch centrum verhuisde één van onze bewoners weer naar haar man. Haar depressie en vele zelfmoordpogingen hadden veel druk gelegd op de thuissituatie en de relatie met haar echtgenoot. Via familiegesprekken en het ondersteunen van hun spontane contacten werden nieuwe perspectieven mogelijk. Onze bewoner mocht af en toe thuis op bezoek gaan en zo werd haar grootste droom realiteit: een bezoekje werd een weekend en uiteindelijk woont ze terug thuis, met begeleiding. Een andere bewoner van PVT is vorige week na een lang hersteltraject bij haar hulpbehoevende vader ingetrokken. Ik denk dat ook zij veel voor elkaar kunnen betekenen.’

‘Deze verhalen geven me voldoening’, vertelt Vera Gaudissabois, verantwoordelijk voor de familiewerking op PVT De Landhuizen. ‘Delen met andere mensen is voor mij de zin van het leven, en dat is voor onze bewoners niet anders. Ik ben dan ook overtuigd dat de verbinding van bewoners met hun omgeving een belangrijke steun vormt in hun herstelproces. Ze hebben dikwijls een jarenlang parcours afgelegd in verschillende psychiatrische centra. Hun familiale situatie wordt hierdoor vaak sterk beïnvloed, maar het blijft familie en familie is vaak het enige netwerk dat ze nog hebben. Ik denk dat er altijd een verlangen aanwezig blijft om de familieband terug in balans te brengen en ik geloof dat je dit proces als begeleider kan ondersteunen. Door er mee voor te zorgen dat ze op een ontspannen manier samen kunnen zijn, kan de onderlinge spanning even rusten. Daar probeerden we in 2017 binnen PVT De Landhuizen op verschillende manieren aan te werken.’

Ambiance

‘In 2017 maakten we bijvoorbeeld een folder om familieleden van nieuwe bewoners wegwijs te maken. Daarnaast hebben we erg ingezet op familiegesprekken. Door open met elkaar te spreken, kan je uitleggen waarom je bepaalde dingen zus of zo aanpakt en dat zorgt voor meer wederzijds begrip. Sinds vorig jaar organiseren we ook vier keer per jaar een weekendactiviteit voor bewoners, familie, vrijwilligers en medewerkers. De aftrap werd gegeven met een muziekoptreden van ‘Out of My Box’, vervolgens was er de kerstmarkt en in januari 2018 volgde de nieuwjaarsreceptie. De sfeer was gemoedelijk en we bereikten al gauw tot 130 personen. Je merkt dat familieleden langer blijven hangen als er iets te doen is. Zo bleef een zoon samen met zijn gezin en opgenomen moeder naar het optreden kijken. De bewoonster in kwestie genoot er zichtbaar van haar kleindochter te zien dansen op de muziek. Een andere bewoonster had haar ganse familie uitgenodigd op de nieuwjaarsreceptie, dat was blijkbaar vroeger ook al de gewoonte in de eindejaarsperiode. Daar zaten ze dan, met wel 12 personen en veel ambiance samen rond de tafel. In de toekomst willen we familie ook meer betrekken bij bewonersbesprekingen.’

‘Mijn mama geeft veel liefde op haar manier’

Kitty Craane gaat elke zondag op bezoek bij haar mama in PVT Wende. ‘De eerste opname van mijn moeder dateert van 1991, het jaar dat mijn vader uit het leven stapte. Sindsdien verbleef mijn moeder in verschillende psychiatrische centra, afgewisseld met periodes thuis. In het verleden kregen familieleden van psychiatrische patiënten weinig of geen ondersteuning en dat heb ik gemist. Maar ik merk dat er de afgelopen tien jaar veel is veranderd. Nu praat ik open met de hulpverleners, niet enkel over de situatie van mijn mama, maar ook over hoe ik me voel.’

‘Andere familieleden komen minder vaak op bezoek, maar voor mij blijft ze mijn moeder. Ze heeft me het leven geschonken en daar moet je respect voor hebben, ook al is ze geen doorsnee mama. Ze heeft zelf toch ook niet gekozen voor de dood van haar man en haar psychoses? Als je familielid morgen kanker krijgt, ga je die persoon toch ook niet anders bekijken? Eigenlijk geeft mijn mama me op haar manier veel liefde en vriendschap. Ze heeft bijvoorbeeld de neiging om me stevig vast te nemen en de manier waarop ze dat doet, toont dat ze van me houdt. Als ze op uitstap gaat, brengt ze vaak een kleine attentie mee. Daar kan ik van genieten.’

‘In 2016 heb ik de huur van het appartement van mijn mama zelf moeten stopzetten. Maakte ik wel de juiste beslissing? Nam ik haar iets af dat misschien weer goed zou komen? Geen gemakkelijke keuze. Nu is PVT haar thuis en ook een stukje mijn thuis, ook al moet ze dat zelf nog een stuk aanvaarden. Voor mij is het in de eerste plaats belangrijk dat mijn mama goed verzorgd wordt, propere kleren krijgt en als een gewoon mens behandeld wordt. Zelf doe ik ook mijn best om mee te stappen in haar leefwereld. Het helpt om de dingen beter te plaatsen en te weten dat ze niet alleen staat met haar problemen. Daarom neem ik ook deel aan de verschillende activiteiten die hier georganiseerd worden. Ik wens mijn mama toe dat ze nu stabiel blijft, rust vindt en gelukkig mag zijn.’