'Diepe wanhoop en hoop wisselen elkaar nog voortdurend af, ook na al die jaren. Het is een kwetsbaar evenwicht. Maar Michel en de andere hulpverleners geven me hoop. Door te blijven staan en niet te lossen. Hoe moeilijk het ook is. En dat is van onschatbare waarde!', getuigt Ilse.
Trauma. Een woord dat je regelmatig hoort in verschillende contexten. Maar hoe wordt het veroorzaakt? Kan je ervan af raken? Is het een zuiver mentaal probleem? In deze getuigenis leggen we enkele vooroordelen rond trauma onder de loep.
"Een ernstige depressie. Geen vrolijke aanwezige moeder die haar kind vasthield maar één die de dagen als een uitputtingsslag zag en vooral wilde slapen. Een moeder die aan haar kind dacht en het miste als geen ander, maar de kracht niet had er voor hem te zijn." Annemieke vertelt haar verhaal.
Mijn naam is Lotte. Zo'n tweeëntwintig jaar geleden werd ik kerngezond op deze wereld gezet. Een nieuw mensenleven in een stabiel gezin. Het recept voor een lang en vooral heel gelukkig leven. In die illusie hebben mijn gezin en ik toch wel zo'n vijftien jaar geleefd.
Elke maand deel ik een stukje van mijn levensverhaal van voor, tijdens en na mijn depressie. Het is één mening in een caleidoscoop van meningen over psychische kwetsbaarheid. Deze maand neem ik jullie mee in mijn bevroren wereld.
In november is het Men's Health Awareness Month. Een maand waarin de gezondheid van mannen en het bespreekbaar maken ervan, centraal staat. Er is ook speciale aandacht voor mentale gezondheidsproblemen. Naar aanleiding hiervan deelt Nico zijn verhaal.
In november is het Men's Health Awareness Month. Een maand waarin de gezondheid van mannen en het bespreekbaar maken ervan, centraal staat. Er is ook speciale aandacht voor mentale gezondheidsproblemen. Naar aanleiding hiervan deelt Stijn zijn verhaal.
Mijn naam is Lotte. Zo'n tweeëntwintig jaar geleden werd ik kerngezond op deze wereld gezet. Een nieuw mensenleven in een stabiel gezin. Het recept voor een lang en vooral heel gelukkig leven. In die illusie hebben mijn gezin en ik toch wel zo'n vijftien jaar geleefd.
Donderdagavond, einde werkdag. Telefoon van een duidelijk aangeslagen collega uit de langdurige zorg die met een patiënt op zoek ging naar een geschikte huurwoning. In haar stem klinkt verontwaardiging, maar ook boosheid. Het is niet de eerste keer dat een patiënt zonder verbloemen van een makelaar en/of verhuurder te horen krijgt “dat ze niet aan psychiatrische patiënten verhuren omdat er één van jullie soort de boel ooit eens kort en klein heeft geslagen.”
In 2024 is het precies 100 jaar geleden dat Bethanië zich in St.-Antonius vestigde. In die honderd jaar is het psychiatrisch centrum gegroeid en vergroeid met de gemeente. Toch kennen we elkaar niet zo goed. Daarom hebben we elke maand een gesprek met onze buren. Deze maand is Wesley onze Buurtbewoorder.
In 2024 is het precies 100 jaar geleden dat Bethanië zich in St.-Antonius vestigde. In die honderd jaar is het psychiatrisch centrum gegroeid en vergroeid met de gemeente. Toch kennen we elkaar niet zo goed. Daarom hebben we vanaf nu elke maand een gesprek met onze buren. Deze maand zijn Michèle en Mattias onze Buurtbewoorders.
In 2024 is het precies 100 jaar geleden dat Bethanië zich in St.-Antonius vestigde. In die honderd jaar is het psychiatrisch centrum gegroeid en vergroeid met de gemeente. Toch kennen we elkaar niet zo goed. Daarom hebben we vanaf nu elke maand een gesprek met onze buren. Deze maand is Véronique 'De Buurtbewoorder'.
'Durven falen. Omarm je kwetsbaarheid.' Dat is het motto van Amy. Herstel is vallen, misschien eventjes blijven liggen, maar dan rechtstaan en doorgaan. In deze blog focust ze op haar oorlogswonden, die ontstaan zijn door te vallen.
In 2024 is het precies 100 jaar geleden dat Bethanië zich in St.-Antonius vestigde. In die honderd jaar is het psychiatrisch centrum gegroeid en vergroeid met de gemeente. Toch kennen we elkaar niet zo goed. Daarom hebben we vanaf nu elke maand een gesprek met onze buren. Deze maand zijn Marcella en Hubert 'De Buurtbewoorders'.
