Ik loop over straat. Het fijne aan de tijd nemen om rondom je te kijken is dat je mensen op hun puurst tegenkomt. Ik zie een koppeltje dat een wafel eet. Zij morste op haar broek met slagroom en hij kuiste het af. Wat kan het leven mooi zijn. 

We kunnen er niet omheen. Je bent een man of een vrouw, wellicht iemands partner, of een moeder.
In elk geval iemands kind. Je bent boekhouder, verpleegkundige, psycholoog of secretaresse.

Herstel is vallen. Vallen, nog eens vallen en dan nog eens vallen. Misschien eventjes blijven liggen, maar dan ook terug rechtstaan en doorgaan.

“De wereld draait steeds sneller, de druk wordt steeds groter. De lat ligt hoog, iedereen moet de perfecte versie van zichzelf worden. Gewoon ‘gewoon’ zijn is in dit Pinterest-lalaland-tijdperk niet voldoende...

Dit is de eerste keer dat ik een blog schrijf, maar ik veronderstel dat een goede blog - net zoals elk goed verhaal trouwens - best begint bij het begin, en in mijn geval situeert dat begin zich zo’n 30 à 35 jaar geleden...

Stigma’s over mensen met een psychische kwetsbaarheid zijn wijd verspreid in de maatschappij (Corrigan, 2000). Naast stigmatisering door anderen, stigmatiseren mensen met een psychische kwetsbaarheid soms ook zichzelf...

De toon van mijn tekst is soms wat bitsig en zwartgallig, alsof het een uitbarsting lijkt van jarenlange opgekropte frustratie. Het is af en toe wat uitvergroot om het stigma te laten binnendringen...

Toen ik een tijdje geleden de vraag kreeg: ‘Bart, wil je een blog schrijven voor de stigWA-website?’, werd die vraag al snel gevolgd door: ‘Wil je ook een foto van jezelf doorsturen om op de site te plaatsen?’ Op de eerste...

Collega van AZ Sint-Jozef getuigt over haar opname binnen PC Bethanië.

Nu mijn opname in de psychiatrie op z'n einde loopt, wil ik enkele bedenkingen over privacy en taboe doorbreken...

Ik dacht bij mezelf
Ik begin opnieuw, ik probeer het gewoon
Nieuwe bladzijde, nieuw hoofdstuk
Leeg hoofd, leeg gevoel...

Nieuw jaar, nieuwe wensen

Nu de wensen zijn uitgedeeld en het leven weer op dagdagelijkse toeren draait, wil ik toch even stilstaan bij de afgelopen feestperiode...

Ik herinner mij nog goed, de eerste keer dat ik in de psychiatrie belandde. Ik was 19 jaar en student. Ik heb pas na twee weken durven zeggen tegen mijn medestudenten dat ik in de psychiatrie zat...

Een Facebookvriend van me is een tijdje terug uit het leven gestapt. Ricky heette hij. ’t Was een Vlaamse zanger, maar niet zo’n bekende. We kenden elkaar niet...

Toen ik enkele jaren geleden voor het eerst werd opgenomen in de dagkliniek van een psychiatrisch ziekenhuis, had ik het gevoel dat ik een grens overstak...

Collega: ‘En Fristi, fijn weekend gepland?’

Fristi:’ Goh, morgenvroeg om 5 uit de veren voor photoshoot, en in de namiddag ga ik de gemiste slaap inhalen!”...

Zou het me helpen
te leren
om anders
in de spiegel...

Vroeger was ik cool.
Op foto's poseren, veel likes, dat was mijn doel.
Maar nu zit ik in de psychiatrie.
Neem medicatie en ben verdikt...

Personen die nog niet zo stabiel zijn mogen het moeilijk hebben.
Ik ben blijkbaar stabiel dus het moeilijk krijgen is niet mogelijk...
Maar personen die stabiel zijn, kunnen het toch ook nog moeilijk...

Breek het taboe rond psychische problemen en zelfverwonding.

ik zal mijn manier vinden om dit taboe zo goed mogelijk door te breken. Het is helaas niet gelukt met miss België, maar ik heb wel mijn doel...

Ik ben Amber, een 19 jarig meisje die ook aantal jaren aan zelfverwonding gedaan heeft. Het is een dagelijkse strijd waar je moeilijk van af komt. Het was een soort verslaving. Om de innerlijke...